Geçtiğimiz hafta sonu yine bir İzmir seyahati ile Can'ımızı gördük.
İzmir güzel, sevdiklerimizle beraber olmak güzel, hele Can en güzel!
Müziği çok seviyor. Her türlü enstrümanla arası iyi: zurna, kaval, davul, bateri, gitar. Şimdilik haşır neşir oldukları bunlar. Annesinin bu durumdan pek memnun olduğu söylenemez ancak pek de haksız sayılmaz kendisi. Bizim velet saatlerce, hiç durmadan düt düt düt diye kaval çalabiliyor. Hem de sürekli yürüyerek. Kendisi müziğini icra ederken bizim de onu takip etmemiz gerekiyor. Fareli köyün kavalcısı...
Kavalcı demişken, kitaplara da çok düşkün minik maymun. Bu ilgisi beni çok mutlu etti, umarım yıllar içinde artarak devam eder. Yalnız buradan çocuk kitapları hususunda (elbette ki) bir eleştirim olacak: bir çocuk kitabında karahindibanın işi nedir bir bilen bana anlatsın. Beyime sordum o bile bilmiyordu karahindibanın ne olduğunu, ki mühendistir kendisi, her bi şeyden haberi vardır. Gel gör ki bizim ufaklığın kitabında var karahindiba. Neyse, çocuğun görgüsü bilgisi artsın, genel kültürün iyisi kötüsü olmaz.
Bizim atom karınca bir de hareketlenmiş ki durdurabilene aşk olsun. Buradan annesine seslenmek istiyorum, o kanepelerin üstünde nasıl zıplayacağını benim öğretmeme izin vermedin de ne oldu, bak kendi kendine öğrenmiş işte. Bari ben öğretseydim de "eğlenceli teyze" şanıma halel gelmeseydi. Neyse artık önümüzdeki maçlara bakarız, ben ona öğretecek daha eğlenceli şeyler bulurum elbet.
Tabi bir de konuşma olayı var ki, biterim. Yeni kelimeler öğrenmiş, artık cümle kurmaya bile başlamış. İşte Can'dan yeni kelimeler, not alabildiğim kadarıyla:
ceciz: ceviz
obucu: hoş bulduk
dadüdü: çikolata
annan: ayran
umbadada: domates biber patlıcan (en sevdiği şarkı)
Ev sahiplerimize de bizi pek güzel ağırladıkları için teşekkürlerimizi sunmamak olmaz. Tire'de enfes bir kahvaltı, güzel bir Şirince turu, Kordon, mis gibi hava, soğuk bira... Döndüğümüzden beri bende bir "neden geldim İstanbul' a" havası. Pöffff...
 |
| Caniko |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder