Benim bu blog dünyasına girişim biraz geç oldu maalesef. Şöyle 10 sene önce falan bu işlere girişmiş olsaydım belki bugün sinemalarda sevgili @PuCCa yerine benim hayatımı izliyor olurdunuz.
Kısmet diilmiş, napalım.
Blog dünyasına geç girdim ama çok sevdim. Listemde takip ettiğim, otomobilden yemek tarifine, seyahatten anneliğe kadar çeşitli konularda yazan bir sürü blogger var. Her birini okurken gülüyorum, öğreniyorum, eğleniyorum ve kıskanıyorum.
Evet, kıskanıyorum. Iyyyy iğrenç kıskanç bir insanım, napalım Allah beni böyle yaratmış.
En çok kimi kıskanıyorum biliyor musunuz? Anneleri. Ama hepsini değil, bazılarını.
Ay hayır, anne olmak için kıskanmıyorum. Yaşam tarzlarından dolayı kıskanıyorum.
Bir anne profili var blog aleminde. Çocuk sahibi olduktan sonra profesyonel yaşamı bir kenara itmiş, çalışmaya ihtiyacı da yok, kendisini ailesine adamış, artık çocuklar biraz büyüdüğü için yavaş yavaş bir şeyler yapma arzusuyla hobi olarak ya da iş olarak blog yazmaya başlamış anneler.
Haliyle annelik, çocuk bakımı gibi konularda yazıyorlar. Sevenleri, takipçileri, ait oldukları sosyal grupları var. Birbirlerini destekliyor, birlikte hareket ediyorlar. Düzenledikleri buluşmalarla, sadece sanal dünyada değil gerçek hayatta da ilişkilerini sürdürüyorlar.
İşte ben bu annelerin bloglarını, instagram hesaplarını, twitlerini takip ediyorum.
Şimdi şu sahneyi hayal edin, akşam işten çıkmış, iğrenç İstanbul trafiğinde evime ulaşmaya çalışıyorum. Karnım aç, kafam şişmiş. Telefonumu çıkartıp sosyal medyada neler olmuş yakalamaya çalışıyorum.
O da ne! İnstagram'da bir grup bakımlı, hoş kadın, yüzlerinde en güzel gülümsemeleri ile arz-ı endam eylemiş. Niye peki, ben bütüüüün gün debelenirken, onlar "aralarından birinin x projesi için farkındalık yaratmak üzere düzenlenen kahvaltı etkinliğinde" buluşmuşlar.
Ben kıskanmayayım da ne yapayım a dostlar! Ben de farkındalık yaratmak istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder